De la Vega, GarcilasoTranscripción
[f. 62r] Uxore, natis, fratribus, et solo
exul relictis, frigida per loca
Musarum alumnus, barbarorum
ferre superbiam et insolentes
mores coactus, iam didici, invia 5
per saxa, voces ingeminantia
fletusque, sub rauco querelas
murmure Danubii levare.
O nate tristem sollicitudine
lenire mentem et rebus atrociter 10
urgentibus fulcire amici
pectora docte manu, Thylesi,
iam iam sonantem Delius admovet
dexter tacentem barbiton antea:
cantare Sebethi suädent 15
ad vaga flumina cursitantes
Nymphae; iam amatis moenibus inclitae
non urbis, amnis quam Tagus aureo
nodare nexu gestit, ultra
me lacerat modum amor furentem. 20
Sirenum amoena iam patria iuvat
cultoque pulchra Parthenope solo
iuxtaque manes considere
vel potius cineres Maronis.
Aegro deorum quis tulerit, rogas, 25
herbis repostis auxilium potens,
mentisque consternationem
cantibus et fidibus levarit?
[f. 62v] Idem sonanti cui vaga flumina
sistunt silentes margine vortices 30
ventosque narratur frementes
per nemora ardua conquiesse.
Hic nam revinxit me tibi vinculo
gratis Camoenae quod mihi nexibus
texere, praelargus quid ultra 35
me miserum potuit iuvare?
Imbrem beatis nubibus aureum
vivaque talum compede candidum
nexam puellam coniungemque
languidulis oculis querentem 40
carmen canentis sic animum rapit
mentemque, ut omnes subiaceant graves
curae et labores, evolemque
aliger his super elevatus.
Te, mi Thylesi, te comite obtulit 45
sese parentis quem veneror loco,
cui dulce pignus nostri amoris
non animum pigeat patere;
arcana divum dum reserat, novus
huic pectus alte sollicitat furor, 50
curare seu mortalium res
caelicolas grave sive monstrat
[f. 63r] natos parentum crimina ob impia
vexari, ut auras carpere dum licet,
nec luxui ipsi indulgeant nec 55
poena parentibus ulla desit.
Haec aure cuncti praecipue imbibunt
alte silentes, et Marius meus,
rerumque multarum refertus
atque memor Placitus bonarum. 60
Honesta cunctos hinc domus accipit
liberque sermo nascitur, haud tamen
impune, nam, si tortuosis
nexibus implicitum quid audes
suadere, sperans ingeniosius 65
quam verius nos pertrahere ad tuum
sensum, statim aggressa est cohors te,
ut Ciconum irruit in canentem.
Num tu fluentem divitiis Tagum,
num prata gyris uvida roscidis, 70
mutare me insanum putabas
dulcibus immemoremque amicis?
Transcripción: Mark Riley